Het leveringsprogramma van ZenSati is vrij uitgebreid. Van importeur Tingsha Audio in België, tevens fabrikant van de fenomenale Conquistar luidsprekers, ontvingen wij voor deze review een grote set diverse kabels. Nu zijn er talloze argumenten waarom het doen van een geldige kabeltest vrijwel onmogelijk is. De meeste collega-recensenten staan ​​dan ook niet in de rij om kabels te testen, omdat het een problematisch en controversieel onderwerp blijft. Toch is het fair tegenover de serieuze kabelfabrikanten om hier af en toe aandacht aan te besteden, want er zijn natuurlijk best prima kabels te krijgen. Dus hier is een poging, met behulp van de ZenSati-kabels, om wat orde in de chaos te scheppen.

Nou, wat valt er nog meer te zeggen over kabels? Het is een van de meest controversiële en besproken onderwerpen in hifi en de meningen zijn op gespannen voet. Dat er bijna nooit consensus wordt bereikt over kabels is volkomen logisch en eigenlijk een soort (eerste) wet. Iedere consument heeft immers zijn eigen idee hoe iets moet klinken. Er is dus altijd een kabel, hoe slecht ook, die in een systeem past en ook nog eens het geluidsbeeld geeft dat de consument wil.

Omdat elke kabel op een iets andere manier samenwerkt met het aangesloten systeem, kan dezelfde kabel in verschillende systemen iets anders presteren. Daardoor is het dus onmogelijk om tussen audiofielen overeenstemming te bereiken over een bepaalde kabel. Kabelfabrikanten weten heel goed hoe dat werkt. Ze hebben gewoon minimaal 40 verschillende kabels laten maken. Ze weten dat er voor elk van die kabels altijd een systeem of luisteraar is waarbij die kabel precies doet wat er van hem wordt verwacht. Voor zo iemand is het de beste kabel ter wereld en misschien is het dat ook. Het maakt dus helemaal niet uit welke kwaliteit zo'n kabel heeft. Dit betekent zeker niet dat elke kabelfabrikant de markt op deze manier benadert. Als je goed zoekt, zijn er fabrikanten die actief zijn op basis van kennis en minder op basis van marketing.

In een andere tijd en in een ander universum, waar uw auteur wat ruimdenkender was, bevond hij zich eens, met een of andere kabelverkoper, in een kabelfabriek ergens in Canada. De discussie ging over de ontwikkeling van een nieuwe kabel. De kabelverkoper gaf toen aan dat rood een mooie kleur zou zijn, dat de kabel dik moest zijn en voorzien van zware vergulde bussen en ander ijzerwerk. Gebruik voor de geleiders zelf een recept dat in eerdere kabels is gebruikt en goed wordt verkocht. Op dat moment stortte de wereld echt in, of tenminste als je er altijd vanuit ging dat alle kabels volgens uitgebreide research & development programma's worden ontwikkeld.

De tweede wet is dat de meeste kabels kleine en waarneembare verschillen maken. Deze auteur heeft alle vertrouwen in de luisterervaring van de lezers van HIFI.NL dat zij deze verschillen kunnen waarnemen. Er zijn websites, vaak gevuld door technici, die beweren dat kabels geen verschil maken. Nou, wat je minimaal doet met een kabel is een beetje capaciteit, inductantie en weerstand tussen twee elektronische circuits toevoegen. Vooral bij luidsprekerkabels is de interactie tussen de versterker en het luidsprekerfilter behoorlijk complex. Degenen die zeggen dat kabels geen verschil maken, zullen nooit een fatsoenlijke wetenschappelijke onderbouwing bedenken waarom dat zo is.

Het blijkt dan dat wat er in de RFI- en EMI-domeinen gebeurt, invloed heeft op de kabel en vaak ook op het geluid. De relatie tussen deze storingsbronnen en wat er gebeurt in kabels en apparatuurbehuizingen is een zeer complexe materie die van groot belang is voor de meetindustrie, de medische wereld, de chemische industrie, de lucht- en ruimtevaart en andere sectoren. Er zijn complexe wiskundige modellen die het gedrag verklaren en er is enorm veel kennis over. Daar hoor je in de relevante internetbronnen nooit iets over. De kabelindustrie heeft hierop ingespeeld door allerlei kabels te maken, zelfs drievoudig afgeschermd, maar zo eenvoudig is het niet. Een kabel moet juist die storingen, op een bepaalde plek, die het audiosignaal in de weg kunnen staan, juist blokkeren. Het is nu al heel moeilijk om de precieze aard van storingen op een locatie vast te stellen. Desalniettemin is de invloed van storingen bekend bij de serieuze kabelfabrikanten. Ze nemen verschillende maatregelen om hier iets aan te doen, al is het niet specifiek gericht op die unieke storing van een consument.

Veel audiofielen zullen het hoorbare resultaat van kabels omschrijven in termen van iets meer of minder laag, midden of hoog. Op een forum kun je lezen dat iemand een nieuwe kabel heeft die 'beter' laag geeft. Als je dan luistert, kan het zijn dat het helemaal niet klopt. Maar voor die persoon is het een 'goede' kabel. Naast de genoemde verschillen in de toonbalans zijn er ook kleine waarneembare verschillen die te maken hebben met ruimte, homogeniteit, stilte, schoonheid, focus en detail.

Dat is al een stap verder, maar iets minder tastbaar met welke eigenschappen van een kabel dat te maken heeft. Aan de andere kant is er vanaf de jaren dertig nogal wat te vinden in de kabeltheorie. Wie die losse kennis omzet in een samenhangend model over kabelgedrag, kan hier een aantal do's en do's uit afleiden met betrekking tot het bouwen van de best mogelijke kabel.

De derde constatering kan zijn dat er hier nog nooit een kabel is geweest die twee keer zo goed is als andere kabels. In welke termen je het ook zou willen omschrijven. Afgezien van het feit dat je in principe niet kunt zeggen dat een kabel twee keer zo goed is als een andere kabel, is het nog nooit voorgekomen dat je een kabel aansluit en dat de prestaties van het systeem zo'n enorme boost krijgen dat je er uit je hoofd gaat. stoel rollen. Dat gebeurt wel als je ineens een set hele goede speakers aansluit, een echt veel betere platenspeler of converter.

Het is natuurlijk mogelijk dat je subtiele verbeteringen hoort bij een andere kabel. Maar als dat gebeurt en het verschil is wat groter, dan wil dat alleen maar zeggen dat de vorige kabel gewoon niet goed paste of een heel slecht ontwerp heeft. Maar al jaren zijn mensen op zoek naar een kabel met een enorme prestatiehit. De derde wet is dus dat er blijkbaar een bepaalde grens is aan het 'prestatieniveau' van kabels die we niet mogen overschrijden. We moeten accepteren dat de prestaties van de betere kabels op de markt een soort limiet zijn. Het grappige is dat de verschillen tussen stroomkabels wat groter zijn dan verwacht. Maar iedereen die bekend is met de hele theorie van elektromagnetische straling en RFI, zou begrijpen dat dit een vrij belangrijke rol speelt bij stroomkabels.

Zoals vermeld in eerdere artikelen is er de afgelopen twee jaar enig onderzoek gedaan naar de werking van stroomkabels. Gewoon voor de lol en uit nieuwsgierigheid. Er zijn prototypes gebouwd, gebaseerd op theoretische concepten, en er is geluisterd naar een vrij groot aantal belanghebbenden. Wie beweert dat stroomkabels geen hoorbare verschillen veroorzaken, moet dus met zeer overtuigende argumenten komen. 

Een vierde wet is dat met name kabelfabrikanten niet altijd in staat zijn om allerlei wilde beweringen over die kabels verantwoord te vertalen naar hoe die concepten de geluidsbeleving verbeteren. Leg uit waarom schijnbaar toegepaste technieken uit de kwantummechanica voor direct waarneembare verbeteringen zorgen op het gebied van ruimte, scherpstelling, enzovoort. Zorg er dan voor dat de wetenschappers die bij de TTW zijn aangesloten hier ook mee instemmen. Overtuig uzelf met een correct wiskundig model. Grappig trouwens: kwantummechanica gaat in een notendop over waarschijnlijkheden en onzekerheden. Er zijn nog steeds enorme problemen op dit gebied. Heel plagend zou je kunnen opmerken dat zo'n kwantumkabel altijd prestaties levert die gebaseerd zijn op waarschijnlijkheden. Dat wil je als consument niet met je auto.

Het is heel goed mogelijk om een ​​beschrijving te geven van een zeer goede kabel. Een interlink kan als voorbeeld dienen. Hoewel een kabel het geluid altijd negatief beïnvloedt en nooit kan verbeteren, moet de ideale interlink de toonbalans zo min mogelijk beïnvloeden, een zo lineair mogelijke frequentiekarakteristiek hebben, neutraal zijn en eigenschappen als ruimtelijkheid, coherentie, dynamiek en geluid zo min mogelijk in de weg. zitten. Hoewel er altijd interactie is tussen de kabel en het systeem, is het het beste om interconnects te vinden die zo goed mogelijk voldoen aan de bovenstaande criteria. Het zijn kabels die universeel inzetbaar zijn.

Het is dus heel simpel: de beste kabel ter wereld is de kabel die eigenlijk onhoorbaar is. Wat niets toevoegt en niets weglaat. Dat levert meteen een probleem op. Omdat de beste kabel ter wereld totaal ongeschikt is voor audiofielen die kabels gebruiken als toonregeling om alle mogelijke problemen en mismatches tussen de apparatuur en de akoestiek te compenseren. Een 'betere' kabel is eigenlijk niet voor die doelgroep en het is ook de reden dat er nog zoveel kabels beschikbaar zijn die afwijken van het 'onhoorbare' karakter. Er zijn luisteraars die hun emotie halen uit het geluid van een systeem. Ze gaan vaak voor kabels die wollig, diffuus en warmer klinken. Door een specifiek problematisch ontwerp kleuren deze kabels en zijn ze een waarneembare factor. Veel studiotechnici, muzikanten en zeer ervaren muziekliefhebbers zoeken naar systemen die niets toevoegen of verwijderen. De kabels moeten daarom zo neutraal mogelijk zijn. Ze halen hun emotie uit de muziek en niet uit kabels en audiocomponenten die kleuren en vervormen.

Het is erg moeilijk om een ​​goede kabelreview op te zetten. Waar het om gaat is of de te testen kabel zo min mogelijk negatieve invloed heeft op het audiosignaal. Dan behoort zo'n kabel tot de verzameling van meer universele, neutrale en 'onmerkbaar' functionerende kabels in de markt. Dat leest misschien niet zo spectaculair, maar als je zo'n kabel kunt vinden heb je gewoon het beste wat er is. De enige belangrijke voorwaarde om zoiets te kunnen bepalen is dat je een zo neutraal mogelijk 'testsysteem' moet hebben, dat zelf geen problemen heeft met geluid, ruimte, frequentiecurve enzovoort.

Om het echt goed te doen, moet je eerst zo'n systeem in elkaar zetten. De kabels in een dergelijk systeem moeten dan ook van uitzonderlijke kwaliteit zijn. Dan vervang je de bestaande kabel(s) door de te testen kabel(s) en dan moeten de prestaties van het systeem zo gelijk mogelijk blijven. Als je daarna gaat luisteren, zul je voor bepaalde geluidseigenschappen altijd heel kleine afwijkingen kunnen ontdekken, maar het gaat erom of de te testen kabel nog binnen acceptabele grenzen blijft. Je kunt dezelfde opstelling gebruiken als je niet (alleen) luistert, maar ook meet. Een goed audiosysteem geeft alle frequenties even sterk weer. Liefst zowel meetbaar als waarneembaar in de luisterruimte. Als je dan een kabel vervangt en de bas onder de 50Hz is ineens 3dB luider, dan moet je vragen stellen over de kwaliteit van die kabel. Het plaatsen van andere kabels in een systeem betekent altijd zeer kleine veranderingen. Het geluid hoeft dus niet helemaal identiek te zijn. Er is echter een soort tolerantiebereik waarbinnen de prestaties van een andere kabel acceptabel zijn.

Mark Johansen is de oprichter en eigenaar van ZenSati. In zijn vroege jeugd speelde hij gitaar, piano en fluit. Dat is altijd een goed uitgangspunt voor iemand die systemen bouwt en beoordeelt, want dan heb je een referentiekader dat aangeeft hoe muziek in werkelijkheid 'klinkt'. Vanaf zijn negende raakte hij ook geïnteresseerd in audiotechnologie. Hij werkte, onder begeleiding van een mentor, met de beste systemen van dat moment en ontdekte dat de prestaties van die systemen vooral door kabels werden ondermijnd. Door kabelfabrikanten met een totaal gebrek aan verstand van muziek en playback.

Zoals het verhaal meestal verder gaat, besloot Johansen zelf kabels te gaan maken. Zonder enige signatuur, volkomen neutraal en volgens hem wat een echte audiofiel nodig heeft. Je wilt niet weten hoeveel audiobedrijven er zijn opgericht omdat de eigenaar het destijds niet eens was met de geluidsweergave. Welnu, dat is nog steeds een beter uitgangspunt dan het bouwen van audio om consumenten uit hun zakken te kloppen.

Volgens Johansen kan het verschil tussen slechte en goede weergave alleen worden bepaald door mensen met veel live luisterervaring, die vaak ook zelf muziekinstrumenten bespelen. Alleen dan kun je een referentie bouwen. Dat sluit zo nauw aan bij wat deze recensent altijd heeft gedacht. Lastig voor wie al in een vroeg stadium de blokfluitles uit zijn keuzepakket heeft laten vallen. ZenSati is gevestigd in Denemarken. Zeker geen onbekend land als het gaat om hoogwaardige audioproducten.

ZenSati heeft 6 kabellijnen. Elke lijn bevat alle soorten kabels, met een keuze aan connectortypes, die nodig zijn voor een audiosysteem. Zorro is het instapmodel en sILENzIO is het tweede topgamma naast de ultieme ZenSati #X. Om je een indruk te geven: de phonokabel in de Zorro-lijn kost 2100 euro/ex voor 1,5 meter en 13300 euro/ex in de sILENzIO-lijn. Tijdens de test is er geluisterd naar de luidsprekerkabels, phonokabel, netsnoer en jumpers. De Ethernet-kabel en de massakabel worden beschreven. De kabels zijn allemaal prachtig gebouwd. De stroomkabels en de massakabel hebben een Furutech connectordeel met een behuizing van ZenSati. De netwerkkabels hebben Telegartner RJ45's.  

Voor deze review is daarom een ​​systeem gebouwd dat voldoet aan de eis om binnen de belangrijke geluidseigenschappen zo goed mogelijk neutraal, lineair en met zo min mogelijk tekortkomingen te zijn. Veel van deze eigenschappen kunnen eenvoudig worden gemeten en/of waargenomen. U kunt eenvoudig aan de klemmen van de luidspreker meten of daar een volledig lineair signaal wordt aangeboden. Het systeem is dus lineair, neutraal, superdynamisch, zeer gedetailleerd, homogeen, ruimtelijk, coherent, gefocust enzovoort.

Leuk om zo'n systeem te bouwen, maar eigenlijk veel te veel werk voor een test van pakweg twee weken. Tijdens de test werd altijd naar één enkele uitgewisselde kabel geluisterd. Je kunt niet een heel systeem met alle ZenSati-kabels tegelijk uitrusten. Je weet niet wat elke afzonderlijke kabel bijdraagt. Voorafgaand aan het luisteren is er een verwachtingspatroon. Op basis van ervaring is de verwachting dat interlinks weinig verschil voor elkaar zullen maken. Veel kabelfabrikanten hebben interconnects die gemaakt zijn van degelijke materialen en vooral een goed doordacht ontwerp hebben. De verschillen tussen dergelijke kabels zijn erg klein. Luidsprekerkabels maken een groter verschil. De interactie tussen de versterker, kabel en speaker is complexer en er zijn veel kabels op de markt waarbij het ontwerp twijfelachtig is. Een absolute verrassing is dat stroomkabels behoorlijk wat grotere en significante verschillen kunnen maken. 

De luidsprekerkabels zijn gestart. De gebruikte luidsprekers hebben, zoals veel luidsprekers, een bi-wire/amp aansluiting. Het is bedoeld voor bi-amping. Door het niveau van beide versterkers aan te passen, kunt u de toonbalans van de luidsprekers aanpassen in moeilijkere akoestische omstandigheden. Veel consumenten misbruiken die dubbele aansluitingen voor bi-wiring. Wetenschappelijk onderzoek aan de St. Andrews University heeft aangetoond dat bi-wiring een mythe is.

De speakers zijn dan ook verbonden met een enkele kabel (die wel uit twee losse strengen bestaat) en de bekende bridges of jumpers die bij de speakers worden geleverd zijn vervangen door exemplaren van ZenSati (20cm jumpers uit de sILENzIO lijn). De luidsprekerkabel kan dan worden aangesloten op het hoogdoorlaatfilter (tweeter/midrange aansluiting) met jumpers op het laagfilter. U kunt echter ook de luidsprekerkabel op het laagfilter aansluiten met de jumpers op het hoogdoorlaatfilter. Bij die laatste oplossing krijgt de woofer in eerste instantie alle kracht en blijft er minder over voor de midrange/tweeter, althans dat is de gangbare gedachte. De eerste oplossing is andersom.

Het idee is dat je dat kunt horen. Of dit komt door de volgorde van aansluiten, de invloed van de jumper of de interactie van de jumper met het laagdoorlaatfilter of het hoogdoorlaatfilter valt nog te bezien, maar tijdens de test was er een klein en subtiel waarneembaar verschil . Aangesloten op het hoogdoorlaatfilter klonk de piano van In Your Own Suit Way (Higher, P. Barber) wat schoner en de bas wat beter geïntegreerd. Dit zijn grijstinten en wat er gebeurt is volledig afhankelijk van de kabels, de jumpers, de versterker en de speakers. De ZenSati Zorro-luidsprekerkabels zijn zeer snel en zeer transparant.

De Mozart-fragmenten van Rachel Pocher (Channel Classics CCS SA42721) klinken pittig, maar niet fel en gemeen. Snelheid en transparantie zijn subliem bij het luisteren naar Halo (Kolthof/Raat, trptk 0044) en Grand Duo Concertante (Canto Interno, trptk 0072). Bij dat laatste maakt ook de diepe bas indruk. Kolthof speelt de piccolo. De juiste weergave hiervan is een uitdaging voor digitale systemen, maar ook voor kabels. Zodra een piccolo op een tuba begint te lijken of gemeen wordt in de high-end, moet je iets aan het systeem doen. Een kabel is 'snel' als er geen tijdversmering is (meerdere vertragingen per frequentie). Dit is bekend van analoge en digitale filters en optische kabels (dispersie), maar de vraag is of dit ook een rol speelt bij de korte audiokabels.

De Zorro-lijn biedt ook een stroomkabel aan. De invloed van een stroomkabel kan aanzienlijk zijn, is vaak groter bij aansluiting op servers, streamers en voorversterkers, is afhankelijk van de kwaliteit van die apparaten en is situationeel (afhankelijk van het storingsdomein rond het audiorack).

De (voorlopige) referentie voor stroomkabels is drie exemplaren, inclusief de Hijiri Takumi SMT. Ik heb geen betere stroomkabels gehoord dan deze drie exemplaren. Ze bieden een zeer schoon, gedetailleerd, ruimtelijk 3D, gefocust en uitnodigend geluidsbeeld. Hier hangt wel een prijskaartje aan, maar de ervaring leert dat er enorm veel ondermaatse units op de markt zijn, vooral bij stroomkabels. 

De Zorro Power Cable is het instapmodel van ZenSati. Logischerwijs niet helemaal vergelijkbaar met de drie referentiekabels, maar het meest opvallende aan deze kabel is het ruimtelijke, wat donkerdere maar zeer homogene geluidsbeeld. Omdat de werking van een stroomkabel erg situationeel is, is het aan te raden zelf te luisteren.

De phonokabel komt uit de Zorro-lijn en heeft tijdens de review de plaats ingenomen van een te dure phonokabel. Deze ZenSati werd geleverd met de vijfpolige ronde SME-connector voor één toonarm en met XLR's aan het andere uiteinde. Deze ZenSati presteerde op hetzelfde hoge niveau als de kabel die bij de draaitafel werd gebruikt, maar de lage en middentonen hadden een tandje meer body.

Dit laatste was onder meer waar te nemen in passages met koper. Dergelijke instrumenten klinken dan iets breder en ronder. Dit zijn overigens grijstinten en niet al te grote verschillen. De ZenSati-kabel doet niets af aan het realisme, de uitzonderlijke dynamiek, snelheid, definitie en neutraliteit van de analoge front-end. Om dat te plagen zijn er een paar platen met superdynamiek uit het jazzarchief gevist. Luister maar naar Gone (Eddy Chamblee, Twenty Years After, Black and Blue 33-097). Op het al even dynamische titelnummer Twenty Years After is Milt Buckner te horen op de Hammond.

Ook mooi zijn de nummers op Stand By For (The Jack Sheldon Quartet, CJ-229). Charli Persip was een van de gevierde drummers van de jazz. Strange Crazy Heartache is een sublieme track, soms fusion-achtig en soms een vleugje Basie (No Dummies Allowed, Charli Persip en Superband, Soul Note 121 179-2). Een nadeel van deze phonokabel is het mechanisch stijve karakter. De toonarm van de gebruikte draaitafel staat op een uitstekend deel van het chassis. Er is dus een vrije ruimte van 12 cm tussen de connector van de arm en de bovenplaat van het audiomeubel. Maar ook dan is het lastig om de kabel op de juiste plek te krijgen.

Heeft u bijvoorbeeld een 'gesloten' Thorens TD-125, TD-124 of andere draaitafel, dan zult u een gat moeten zagen in de onderkant van de draaitafelplint en in het audiomeubel onder de plaats van de armaansluiting. 

ZenSati levert ook netwerkkabels (Cat). Iedereen die een streamer heeft, krijgt het geluid via zo'n kabel. De vraag is of zo'n kabel invloed heeft op het geluid. Het digitale signaal is robuust en wat uiteindelijk op de bestemming aankomt, is volledig identiek aan wat werd verzonden. De gigantische jitter die een signaal oploopt in een netwerk wordt gecorrigeerd in de buffers van de ontvangstapparatuur.

In de praktijk kan zo'n Cat kabel interferentie opvangen. Het kan het audiosignaal bereiken en ermee mixen. De kans daarop is uiterst klein. Betere Cat-kabels kunnen minder storingsgevoelig zijn. Vanaf Cat6 zijn dit soort kabels afgeschermd. Maar niet-afgeschermde kabels (Cat5) onderdrukken ook interferentie vanwege de getwiste architectuur. Doordat er bij het transport van audio sprake is van lagere frequenties, is de storingsgevoeligheid al minder. De meeste streamingdiensten zijn voldoende bij 20 Mbps. Tidal Master streamt met 18,43 Mbps. Cat5 (100Mbps) en Cat5e (1 Gbps) zijn dus ruim voldoende voor audio.

De importeur van ZenSati heeft veel ervaring met het aanleggen van grote professionele netwerken. Hij kwam met een belangrijk argument waarom 'audiofiele' netwerkkabels soms voordelen hebben. Standaard computerkabels kunnen lekken in de isolatie hebben of connectoren die niet goed zijn aangesloten. De ervaring leert dat hierdoor problemen kunnen ontstaan. Dat is een geldig argument. Maar een stuk netwerkkabel van een meter maakt hier geen hoorbaar verschil. Dan zouden het netwerk en de switches moeten worden blootgesteld aan uitzonderlijk slechte situationele factoren. Het advies is in ieder geval om zelf te experimenteren.

Ten slotte levert ZenSati zogenaamde grondkabels. Ziet eruit als een netsnoer, maar intern is alleen de aarde aangesloten. Die kabel zou in principe een zeer lage weerstand moeten hebben. Storingen 'kiezen' het pad naar de aarde met de laagste weerstand. Aardingssystemen zijn meestal gebaseerd op een virtuele aarde. Een voorbeeld, dat ook door Tingsha wordt geleverd, is de Faber Ground Box. Het creëert een stergrond, omdat aardkabels van alle apparaten in een systeem naar die doos lopen. De box zelf wordt dan met zo'n massakabel van bijvoorbeeld ZenSati (van de sILENzIO lijn) verbonden met de aarde van het huis.

Met zo'n systeem kun je de ruis op de systeemgrond verminderen, waardoor het muzieksignaal schoner wordt. Tripoint maakt aardingssystemen waarbij gebruik wordt gemaakt van kabels met een extreem lage weerstand. Bij Faber en andere aardingssystemen is het de vraag of het waargenomen effect vooral te wijten is aan het principe van steraarding, of dat de dissipatie van storingen via kabels met een zeer lage weerstand een (meer) belangrijke rol speelt? Als het huis geen aarde of een problematische aarde heeft, bel dan een gecertificeerde installateur en doe het nooit zelf.

ZenSati-kabels zijn solide en mooi gebouwd met goede connectoren. Er is geluisterd naar de luidsprekerkabels, de phonokabel, de jumpers en de stroomkabel. De luidsprekerkabels, de phonokabel en de jumpers zijn neutraal, snel en hebben geen invloed op de andere kwaliteiten van de set. De stroomkabel is echt een instapmodel. Het haalt niet het niveau van de allerbeste stroomkabels die hier bekend en verkrijgbaar zijn. Het advies is om zelf te gaan luisteren, want de werking van een stroomkabel is erg situationeel en dergelijke kabels veroorzaken over het algemeen grotere verschillen. Iedereen die een aardingssysteem bouwt, kon experimenteren met de grondkabels uit de verschillende lijnen van ZenSati.

Volgens verschillende media gaat 2000 euro voor elke kabel over de focus en een optimale prijs-kwaliteitverhouding in de markt. De prestatie is dan 95 procent. Veel meer geld uitgeven leidt naar mijn mening meestal niet tot significante verbeteringen. Ik ben dus benieuwd wat de duurdere ZenSati-lijnen kunnen toevoegen aan de uitstekende prestaties van de hier gehoorde kabels. Tingsha Audio biedt de mogelijkheid om thuis naar kabels te luisteren. Neem daarom contact met ons op.

Ga voor meer informatie en actuele prijzen naar tingshaaudio.com.